Ben İyileşmeyen Yarayım

Bir yoncanın kalbine esiyor rüzgâr

Kehânet neresinde ölümsüzlüğün

Yıllar geçti kadavra pazarından

Hayatlar değişti çeşm-i siyahtan

Ben iyileşmeyen hangi yaraydım annem

Acıyan yanlarım serçeler susar

Göğsümün otağında yara

Sana susar alacakaranlıkta

Ruhum yara almış puşt alaca sansardan

Sarılmayı bekliyor unutulmuştan

Geceyi uyutuyorum dizlerimde

Romeo & Juliet anlatıyorum

Düşünce fikirsizliği mi felsefe

Frida Kahlo hayattı okurken

Düşünmeden geçemiyorum

Bir şairin sözünden

"Yaralıların, yaralıdır yaraları.

Soğuğa ayaza tutmayın"*

Kendimden bir parça bulurcasına

Kendimi  avutuyorum gölgede

"Gel yüreğimin zâyi nefesine adam"

Diyorum

Beyin hücrelerim molekül parçaları

Can havliyle

Peşinden nefes nefes koşuyorum

Ama yetişemiyorum hayaline

Saatler ardısıra ömürden k/ayıp gidiyor

Zaman çivisi sökük göstergesi

Bana eşlik eden tek şeyin

Zaman olduğunu görüyorum.

Hangi tarih coğrafyası ecnebi keder

Beni sana geç kalmışlıkla bıraktıki

Dimdik dursamda her gün ölüm beklentisi

Hâlâ kan kusuyor iliklerim hiç acımadan

Ah görsem ya seni kapanmadan gözlerim

Fırtınalar kopuyor yüreğimin dehlizlerinde

Ve ben çırpındıkça gidiyorsun benden

Günlüklere sığmayan sensizlik çığlıklarım

Susuyorum bağıra bağıra..!

Şimdi

Kalbim bin parça yapboz gibi

Ve küçük bir kız

Gecenin karanlığında o parçaları topluyor..

Gözünde yaş yüreğinde âh/Lâ

Zaman tükeniyor hastane odalarında

Bir kere olsun kokuna sarılamadan

Ömrüm tükeniyor

*Mehmet Uzun