Ben Sana Müebbet Sustum

Al başını git!
Bakma ardına
Sana
Sustum.
Konuşmam, uğraşma boşuna...

Her gidişinle bir enkaz bıraktın;
Virane olmuş gönüller
Bakışı dönmüş gözler
Çarpılmış kalpler
Yokluğunda uğuldayan sözler...

Sana ait bende ne varsa al da git!
Duraksama,
Durup da bir kez daha yakma
Sustum
Sana sonsuz kere...

Dedim ya
Sonsuz kere sustum.
Ne diye üzerime geliyor
Kanatıp yaraları deşiyorsun
Konuşmam
Konuşamam
Kalmadı sana ait kelime
Ne bende, ne de dil haznesinde...

Sönen ateş gibi
Kayan yıldız gibi
Düşen meteor gibi
Eriyen kar gibi
Sustum
Sana.
Konuşmam
Çabalama boşuna...

Şimdiye dek konuştum
Çekip gittin
Şimdi susuyorum
Ki dönmeyesin bir daha
Dönmezsen;
Yeniden sancılanmaz kalbim
Yeniden ıstırap şurubu içmez ruhum
Yeniden bahar gelmez düşlerime
Yeniden, yeni olmaz hiçbir şey...

Ben sana sustum
Senli yıllarıma sustum
Yoksa;
Her çiseleyen yağmurda
Umutlar terennüm ettim
Her gelen baharda
Sevdalar derledim
Her açan çiçekte
Diriliş gözledim
Her doğan güneşte
Gelecek peyledim...

Seni, en ağır ceza ile bilinmez dehlizlere hapsettim.
Ben sana müebbet sustum...

Haziran, 2012, İzmir.