Ben Seninim
Yüzümü döndüm Hak'kıma,Can var ise nemdir benim;
Yaralı bir ceylan idim,Yara içindedir gönlüm.
Yardım içimde yarayı,ayırdım ak ile karayı;
Kim bilir gelen sırayı,Aşk var ise nemdir benim.
Açtım içimi yokladım,Sırrımı kendim sakladım,
Çölde gezip durakladım,Bu yangınım nedir benim.
Sofular anlamaz beni;Bin parçaya böldüm beni;
Giydim benliksiz kefeni,Azan nefsim nemdir benim.
Beni yakan aşk ateşi,neyleyim gökte Güneş'i,
Kendini bilir er kişi,Bende benim nemdir benim.
Arzualim dosta söyle,Bu davran yürümez böyle;
Nefsini aşkla bileğle,Bu sôzllerim nemdir benim.
Ahım yaksın canım seni,Arama bendeki beni,
Sardım nefsime kefeni,Yatan ôlü nemdir benim.
Yunus'tur pirlerin piri,Pakladım içimde kiri;
Bu dünya eğlence yeri,Bu göz yaşım nemdir benim.
Anlamazsan boş ver gitsin,Yedi kat alemler bilsin,
Sor kendine acap kimsin;Ben seninim sen de benim.
Binkılıç/25/05/2025
Uhr:12:29
Tekrar tebrik ediyorum. Güne yakışmış.🌾
Tebrik ediyorum Hüseyin bey. Güzel bir tasavvuf şiiri olmuş kaleminizden. Yangınlar, talibin yoldaşıdır bu yolda.