Ben Yorgunum

Alnımdaki kara kaşlar

Gelen giden bizi taşlar

Sesim duysa arkadaşlar,

Gönül yorgun ben yorgunum.

Elimdeki kara kalem

Başımdaki bitmez çilem

Duysun artık cümle âlem,

Gönül yorgun ben yorgunum.

Saçımdaki siyah telim

Yâre güller veren elim

Dua eden tatlı dilim,

Gönül yorgun ben yorgunum.

Yüce dağda yanan ateş

Sebebini bilmem kardeş

Bahtımıza doğsa güneş,

Gönül yorgun ben yorgunum.

Menziline giden yollar

Seni saran nazik kollar

Derde çare bulsa kullar,

Gönül yorgun ben yorgunum.

DOĞANAY'ım yandım durdum

Her gelene seni sordum

Bir atışla keklik vurdum,

Gönül yorgun ben yorgunum.