Beni Sen Uğurla Gölgem

Edep yahu aşk acısı!
Bırak artık yakamı!

Omzumda devrildi ümitlerim
Her şiirin koynundan ağlayarak uyandım
Saralı nöbetler çaldı her nefesimi
Her sözcüğü hasretime adadım...
?Züleyha,beni sev!'
Diyen adamdan
Sızılı şiirler kaldı geriye
Ey aşk!
Ben sana bu kadar bulaştım
Yüzsüz acılarından bir an bile yakamı kurtaramadım!

Yakılmış şehirlerin mor gülüşlerini
Tek celsede biten dünlerin şiir sesini
Tenime kazıdım!
Ağlasam yangın,
Ağlamasam kurak kalırdın
Artık bırak beni aşk!
Sunduğun hüzünlere
Arttıkça arttı tanıklığım!

Bu yüzden beni sen uğurla gölgem!
Nazım gibi kavgamın sürgününe,
Fazıl gibi bir bekleyiş heybetiyle
Ozanların dilinden dökülsün
Devr-i sükûtumun naraları
Öksüz çocukların saçlarında örülsün
Günlerimin kızıl efkârı.
Yetimliğim sarmadan beni uğurla!
Destursuz sızılar yaklaşmasın yanıma
-ki yalnızlığım ayaklar altında!-

Beni uğurla gölgem
Aşkın buhranlı saatlerine yenilmeden
Çekmeden dara gözlerimin dalgınlığını
Almadan sehpamdan sızılarımın idamlığını
Uğurla beni!
Temmuzdan arta kalan şafakların
Dolu dizginliğine
Gülendam nefeslerimin sessizliğine
Birazda güz benizli bir eylüle
Sonra kış ortası ayazlaşan iklime
Ne bileyim işte!
Uğurla beni bir yerlere!

Beni uğurla gölgem!
Beni sen uğurla!
Aşk acısı kalsın ardımda
Ardımda
Hep uzağımda

(kamu malı sevgili trendi / beni gölgeme mecbur etti!)