Senin Adın Bergen

Şarkıydı türküydü yegâne gayen,
Can sevmekten usanmadın bıkmadın.
Duygulu nağmeydi yegâne payen,
Hak kuluna saygı duydun sıkmadın.

Kalbindeki acılara şaşarken,
Senin adın Bergen idi yaşarken,
Dert ırmağın yatağından taşarken,
Dürüstlüğün karşısına çıkmadın.

Çektiklerin senin kara yazınmış,
Tek dostunsa elde dertli sazınmış,
Sen yaşarken mezarınsa kazınmış,
Yapmadığın gönlü asla yıkmadın.

Ahını almıştır sevdiğim diyen,
Yüzsüzmüş başının etini yiyen,

Neden hep sen idin karayı giyen?
Hiç kimsenin yüreğini yakmadın.

 
Çalar saat edasıyla kuruldun,
Şarkılarla türkülerle duruldun,
Sen aslında insafsıza vuruldun,
Hiç bir yüze kötü gözle bakmadın.