Besbelli

ölümcül müydü acılarım
yok muydu kurtuluşu
bu yüzden mi seçmişti
kalbimi başlamak için yıkıma
oysa kendini sevdirerek girmişti kanıma
sanırım gözlerden bulaşıyordu insana
kaçıncı sarsıntısındaydım acaba
ve şarkılar mıydı ağrı kesicilerim
uyuşturucularım mıydı yoksa şarkılar
şarkılar kopuşum mu dünyadan

tüm duygularım ezildiği yıkıldığı halde
neden dolmaktaydı gözlerim
neden yoktu yolu unutmanın
neden yoktu nedenlere cevap
ya yediğim darbelere ne demeli
var mıydı onlarında kendilerince bir sebebi
boşvermeli boşvermeli ve ölümü beklemeli
kabul olmayan dualar değil de neydi
ve bu yakarışlar yine adressizdi
doğru olan tek şeyse ;
acıyı sadece daha büyük olanı unutturuyordu
besbelli.

DURDU MEHMET ÖZDEMİR