Bir Ah Çekilse

Hasretinden prangalar eskiten
Ahmet Arif misali
Töreli ellerim prangalı
İmanlı gönlüm
Prangaları eskitemiyor
Bir ben eskidim
Zorladıkça ince bilekleri
Bir küfleri dökülüyor
Balık olsam
Pulum dökülecek

Ağaç olsam
Mevsimi şaşırıp
Yaz başında
Yapraklarını dökecek
Bir dost bulsa
İçini dökecek
Bir tanrıya döktüm içimi
Bir de sana.

Ama anlatamadım
Orhan Veli de anlatamıyorum
diye diye nasıl da anlatmıştı...
Kelimelerim tükendi
Ben tükendim
Şiir tükendi
Sen tükenmedin
Çağladın çağıl çağıl
Nerdesin göz aydınım.

Kelamı kuşanmış
Giyinmiş kelimeler
Derya oluyor
Ummana karışıyor
Kayık olmuş yüreğim
Kürek büyüklüğünde
Değil ki ellerim
Yelken açıp sana geleyim
Dost kokunu
Dost selamını almak için
Yüreğinde yerim
Yok ki benim.
Bir ah çeksem
Karşıda Ulu dağ yıkılır.