Bir Düş İçin Ayrılık Bozlağı

unutulan şairler mezarlığındaki yatan yüzüm ve
ısınmak için yaktığım kitaplarımla
ve
küllerinde
uyutun beni
o kuytu delhizlerde
kokalım buhran
kokalım kitap

ölüm ki
her zaman ılık kabul eder toprak
üşür hırkam
ve sen
ben
vazgeçtiğimiz yüzlerimiz
biz
bir eylül ortasında
"belki yine geliriz"

yine gelirler
Beyaz ve siyah atlarıyla
dört nala serüvenciler
yollarda
macera ve heves içinde sığınırlar
telaş içinde dudaklarını kanatırcasına ısıran adama

Bir devrimi kucaklar
yanan şehirlerden,
yıkık duvarlarından ,
sınırlarından geçer onlar
zalımın kızı
aşkakesmiş bir çift göz yüzünden
yani her şeylerinden
vazgeçerler

tüm öfkemi
ellerimin titrekliğinde bir tütüne basıp
gözlerinle taşlanıyorum
ben
sana
recm ediliyorum

elimin tersiyle silip yüzümdeki kanı
dilimle tadına varmak gibi
-kendi kanının tadına ilk kez bakan her insan gibi-
iğreniyorum.

iyinin ve kötünün arasında
sağıma ve soluma
göktekine ve yerdekine
yalpa vururken düşlerim bir bulut içinde
ölüme hasret serçeler geçti çölümden
susuzlukları
aynı ben

yanan kara lastiklerden
bahseden o kadın
ve büyük gelen önlükleri ilkokul çocuklarının
"durmadan kanayan bir şeyler var
ölüme direnen şiirler
haziran ortasındaymışçasına terli
gözyaşı kıvamında ıslak
ve kanayan
bir
şeyler
var
gözlerimde
beklemekle usanmayan."

dudağımdaysa işteş yapılı bir antep akşamının mayhoş ıslığı
koynumda sendaş günahlar


ve ben bu karanlık ormana saplandığımdan beri
bu yapışkan
bu kirli hüzün gözlerime meylettiğinden beri
tek tek astım tüm sevdiklerimi
dar ağaçlarını kendi ellerimle çizip
yüzümü ve sesimi karanlığa iliştirip
bende öldüm sen gibi