Bir Gamzeli Rüzgar

... ''Bana sevmeyi anlat.''

Dökülmüyor artık sıcak kelimeler
Kirpiklerin gölgesinde çetrefilli duygular
Dertleşiyor nehrin karanlığında
Sağır mı sağır dudaklar.

Bizler birer isyan bahçesi
Mevsimlere inat hükmedebiliriz
Ki gözlerdeki nemin oluşturduğu
Misafir edilirken kendi can suyu

Güçtü...
Demet demet bağlanıp sarmalanmak
Birikip doldukça
Uçurumun kenarında
En çok kendine yakındı kadın!

Yeşillere umuttu güneşin batışı
Ruhun kuraklığı içinde kırık dökük
Ne olur gir içeri hiçliğinde döşeğin
İmren, merak et,kıskan.

Zordu...
Bıkkınlıklara bulut ve dağ olmak.
Kendi devimine bakmaksızın gri aynalar
‘Korkuyorum,'dendi dili kesik.

Sevdanın acısı hep mi kalanları tutar
Yitirilmiş nice intihar meyli
Sanırsın yenilmez ve de aşılmaz
Ya gölgesiyle silinip yarası kaşınan!

Yine üşüyor tüm hüznü saatler
Durduramadığı sakıncalı hayaller
Belkide bir gamzeli rüzgar,
Fısıldasa ruha uzaktan kulağa...

Özgürsün...

Beden ki savaş açmış yedi göğün Rabbına
Kıskıvrak yakalanmış uzlaşamamış
Ardından kendi maskesini seçmiş
Başlamış uyanışta bir oyuna!

Ne olur anla!

Burası sessizliğin kalesi,
Burası yüreğin deliliği
Gelip de sığındığı
Nice kaybedişlerin,
Nice savruluşların
Dünyayı ve kaderi yendiği
Bir masala dahi sığdıramadığı
Vicdanın ve aşkın telaşlı beyaz yeri.