Bir Gece Masali

ne zamandır yoktu Zehra
nihavent bir şarkıyla geldi
kaldığımız yerden sustuk yine
söylenmemiş son sözcükten
kum saatlerine gözyaşı sızmıştı
yorgunduk balçık zamanlarda yürümekten

sıfırlı saatlerde artmıştı yalnızlığım
on iki boğumlu akrepler zehirlerken geceleri
ateş sönüktü,kül soğuk
bir yalanın saçağına sığındık Zehra'yla
yedi kat hüzün örtündük üstümüze
....üşüyorduk

benzer öfkeleri bölüşüyorduk
sus payı sevinçleri,
tutsak duyguları
farklı unutamamaları
unutmanın bedeli
kaç sevgiyse verecektik
biz iki ayrı hikayedeki
iki ayrı gerçektik

asalak anılarımız vardı,
yıllarca bizden beslenen
nicedir kimsenin uğramadığı
bizden kopup,bize eklenen
bir güz düşü arıyorduk Zehra'yla
sıfırlı saatlerde çıkagelen

neredeyim diye sordu
buradasın dedim
bir düşün sevincinde
en yakın yerdesin kendine
kendinin içinde

önce yüzü ağladı sanki
sonra bakışları, sesi
avuçlarında
yaşlanmış bir sevdanın son nefesi
elleri soğuktu
yüreği ter içinde

yalnız değilim desem de
düpedüz yalnızlıktı paylaştığım
ne zamandır uykusuzdum
Zehra düştü,bir nefesti
hezeyanlarımdaki sesti
kara kalem bir portre
hayali bir adresti

sıcak ekmek gibi gelmişti
gece yarısı açlığıma
dalını delmiş yaprak gibi
kurumuş yatağıma karışmış
bir nehir
ayrılıklarıma panzehirdi

başıboş duygularımda dolaşan
hiç kimseydi Zehra
bana kendini anlat
demesinden korktuğum hiç kimse
aralanan bir pencereydi düşevimde
çarpılan bir kapı sesi
eksikliğimdi
yetinmezlik duygum
kimseye göstermediğim karmaşıklığım
yaşlanma korkum

yarısı bendeydi yine hüzünlerin
yarısı her yerlere dağılmış
bir gece masalıymış Zehra
bir yokmuş
...bir varmış



Antalya.2003