Bir İhtilalin Yenik Kahramanı

Babayı baba, ağabeyi ağabey
Ve yüzüne gülen herkesi dost edinen
BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANIYIM BEN
... Herkesin içinde benden bir şeyler bulduğu
Ve ben de herkesten bir şey

Hızla çağlayan
Ben değildim sanki
Meğer düşmanından daha büyük zarar verirmiş
İnsana en yakın dostu.

BEN BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANI
Kimseye minnet borcu olmayan
Geç doğmuş,
Erken yaşlanmış,
Zamansız ölmüş.
Kaza süsü verilmiş bir cinayetle
Defteri dürülmüş.

BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANI BEN
Sahipsiz kurşundur
O ihtilalin sonunu getiren.
Önce bir rüzgâr eser tersten
Ve susturulmuş bir kurşundur şakağından giren
Sadece sıcaklığını hissedersin kanı görmesen.

Tetiği çeken eldir
Göz göze geldiğin
Yazık!
O sadece işini yapmaktadır
Ve O'dur kurbanın gözlerindeki ölümü ilk gören.

Asıl cellât O'dur ki
O kurşunu O'na veren
Ve ortalıkta görünmeyen
Cellâtların dünyası bu
' Kıyamazlar' deme
Onlar; İsa'yı bile çarmıha geren

Ben bir ihtilalin yenik kahramanı
Ve faili meçhuldür bu kahramanın sonu
Gerçeği kimse bilmez

Sağda solda söylenen
Ve cinayetle ilgili
Karakol tutanaklarına geçen;
Zavallı bir adam
Kendini sırtından bıçaklayarak intihar eden

BEN BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANI
Her düştüğünde yeniden kalkan
Kirli bir oyunda temiz yanlarını ele veren.

Yarım kalmış,
Yanılmış.
Bir yığın adamla çıktığı yolun sonunda,
Ardına baktığında kimseyi bulamamış.
BEN BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANI
Meğer kullanılmış
Ve atılmış
Önce kahraman yapılıp
Sonra asılmış.

BİR İHTİLALİN YENİK KAHRAMANI
Kimi için melek,
Kimi için şeytan.
Masum bir ortaçağ kadını
Cadı diye ateşe atılan.

Cehenneme gidemezsem eğer
Üzüleceğim tek şey
Günahıma girenlerin yanışını görmekten mahrum olmam.