Bir İki Marş Marş

İnsan dedikleri 

Tarifsiz meçhuliyet 

Bazen 

Ne doğusu belli 

Nede batısı 

Bazen kapkaranlık 

Bazen 

Güneş batmak bilmiyor,

Gülüşü Dünyalara bedel 

Kahrına katlandığın 

Gönülde yuva yapmış 

Her sabah seni kuş sesleriyle uyandıran 

Gurbette hasret 

Özlemi bir ömüre değer,

Hayat dedikleri 

Aşka niyaz 

Umuda piyaz 

Biraz kaypak 

Biraz da vurdumduymaz 

Kelepçelenmiş bir zamana,

Kurtuluşu ölüm 

Özgürlüğü 

Varsın yansın,

Kaybedeceği hiç bir şey 

Yok 

Yokluğa hitap,

Bilmez mı ki hiç 

O 

Atan kalptir 

Kalp,

Bazen boşa 

Bazen dolu olsa 

Ne gezer 

Neticesi hep dert keder,

Zaman dedikleri 

Bir nevi 

Boşa kürek çekmek 

Günlerin birbirini takip 

Etmesi gibi 

Değişen bir şey yok 

Aslında,

Varmışsın yokmuşsun 

Gelmişsin gitmişsin 

Sevmişsin sevilmemişsin 

Devam eden bir ömrün 

Gıyabında 

İcabında,

Yine 

Sessizlik galip,

Daimi mağlubiyet 

Meçhuliyetin emri 

Emret komutanım 

Bir iki marş marş...

* Berlin, 07.11.2020 *