Bir İntihar Kadar Soğuk

Karanlık gölge gibi sürünürüm

Kollarım yara dolu

Boynum bükük 

Korkuyorum, peşimde biri var gibi 

Korkuyorum 

Ben de yıldızlar kadar sahipsizim 

Lambasız sokaklarda

Hey sen!

Yollarına düştüğüm inanç 

Dalların uzamış ölümün yakın 

Ve düşüyor sararmış yaprakların 

Eşliğinde söylediğim yalanların 

Ben kendi denizime atmışım demiri

Oysa batıyorum derinlere derinlere 

Ve her met-cezirin ardından 

Eziliyor donuk ruhum

Kum taneleri gibi

Ardından akıyorum kuru yanaklarda 

Yanımda tozlanmış çiçekler 

Her bir buseyi sile sile

Kavuşuyorum 

O özgün kokulu mendile

Oysa ben kelepçe taktım düşlerime 

Rüyalarım şimdi dipsiz boşluk 

Ellerim pişman 

Buğulu pencerelerden soğuk rüzgâr gibi 

Ben esiyorum uzun uzun

Çığ gibi ezmişim sayfaları 

Gözlerim kapalıyken 

Islanıyor saçlarım beyazlıktan

Ve acı bir çığlığın ardından 

Uçuşuyor tüm martılar kirpiklerime doğru 

Ağaçlara gölge düştüğü zaman 

Çalıyor mavi düdük acı acı 

Yine bir kır çiçeğinden

Dinliyorum yanık türküleri 

Omzumda taşırken dünyayı 

Söyleniyor gözlerim 

Bu kaçıncı sürgünüm?

Ağlamak 

Kapı arkalarında 

Yorgan altlarında 

Hüngür 

      Hüngür 

            Ağlamak 

                   İstiyorum 

Yüreğim suskunken 

Ruhum ölüyken

Anlatmak istiyorum gözyaşlarımla

Aynalara bütün sırlarımı 

Ben şimdi karanlık sulara giriyorum 

Kızıl bir akşam vakti 

Ara beni kaldırımlarda 

Üstüne bir de palto giy

Belki dost bildiğin güneş 

Bir intihar kadar soğuk olur

Gölgemi

     Aradığın

            Vakit