Bir Karanlığın Işığında

Öyle bir gökyüzü ki bu bıraktığın
Ve öylesine soğuk ki yastığım
Birde yağmurlar ılık olur derlerdi (!)
"Beyaz" da hayatın bir rengiydi seninle

Öyle uykusuz gecelerde geçti ki kışım
Ve öylesine sertti ki rüzgarlar
Kimi zaman ıssız bir çöl ortasında,
Kimi zamanda küçük bir sokak kavgasında...

Öyle bir tuzak kurdu ki harfler
Ve öyle zorduk ki yazmasını kelimeler

Herşey seninle başlıyordu.

Bazen telefon ışığında yazdığım satırlarda
Bazen gecenin karanlığında okuduğum kitaplarda
Ve bazen herhangi birinin gözlerinde başlıyordu gülüşün
Dakikalar sonra adını andığımda, ışığım oluyordun...

Kareli bir defterdi tüm inadım
Tükenmez kalimim de yazmazdı bir zamanlar
Yazmaya korktuğum gündüzlerdi adın
Henüz yiyemediğim bir İtalyan yemeğiydi tadın...

Adın bir bardaktaki su damlasıydı
Kendimi gördüğüm herşeyde vardı gözlerin
Sözlerinse, hiç sorma ki soramazsın ya;
Bende bildiğin kadarını biliyorum aslında.

"Heryerde, Hiçbir zaman"