Bir Omuz Hikayesi

gemiyi son terk eden fare yalnızlığı bendeki
pişman mıyım
sandıklara kaldırılmış dantellere sormak lazım
oda kapısının bile bir fikri var bu günlerde
arkandan gıcırdar durur

oysa insan kolay tanrı buluyor
ama zor inanıyor kendine

sahi nerelisin sen
bırak bir kağıt parçasına yazılmış hikayeyi
gözün kaşın nereli
elin en son hangi çiçeğe değdi

nedense garip bir mahlukatız
en son ağladığımız gün ezber bozar da
son güldüğümüz anı hatırlamayız hiç
mutsuzluk herkese yan komşudur bu yüzden
ama hiçbir mutluluk da irmik helvası dağıtmaz

şimdi atsan kendini dışarı
ilk çevirdiğin kişiye sorsan
omzuna başımı koyabilir miyim diye

insan cevabını biliyorum sandığı sorulara bulaşmaz

söylesene
senin başın nereli
onun omuzu nereli