Bir Seyyah'ın Elli Yaş Destanı

Lahika 1

Unutulsan akılda,aslan yelesi kalır...

Bulanık'tır hikayem,kar'ın beyaz rüyası

Leter'den Balahor'a yol uzayıp kısalır

Ve benim cocukluğum mimoza akasyası,

Bir mavi hayal kursam, kovanı yakar arı...

Sarkar Süphan Dağından Tanrı'nın ayakları

​

Sırtımda eski heybe, cebimde yeni diller,

Dede Korkut nefesim, plazalarda yankı...

Toprağı örseledim, yıktı bendini seller

Kalbimde gül patladı, şiirle vurdum tankı.

Rıfai ikliminde meteora tutuldum

Çıkış bulamayınca,Kafka'yla yoldaş oldum...

Harladım yüreğimi...zamanın solgun eli

Uykusuz gecelerde mayalandı hasrete.

Gencliğimi şehzade ruhuna devredeli

Firuze düşlerimden uyanırım gurbete...

Ova'nın göğnü yufka,dağ'ın nefesi serin

Sol elinde baltayım İbrahim peygamberin

Bir gece babam gelip duvar ördü rüyama

​Dikenli tellerini kopardım gülüşümün...

Kırlangıçlar göç etti kanatları kırk yama

Bu son provasıydı eylülde ölüşümün

O günlerde ögrendim orartuca dilini

Öpüp bağrıma bastım bir oğlak heykelini

​Yıkandı bakışlarım, Murat’ın sularında

Yağmur olup Malazgirt ovasına ağladım

Suskunluk kulesinin o taş uykularında

Zamanı bir iğneyle kör kuyuya bağladım

Dolaştım köy kasaba, gurbet içimde düğün

Yakıp gittim şehrini bir sabah nankörlüğün

Ki bu söylev tarihin kanayan yıldızıdır

Sözün harman yerinde can havliyle bin umut

Alın yazımdan sızan bir mukadder sızıdır

Çağ'dan çağ'a hüzünlü yağmur taşıyan bulut..

Yorgun düşen ruhumu sükût ile avuttum

Kendi masallarımda kendimi bile unuttum.

Emin çlkli