Bir Tutam Yokuz

bir yalnızlık lügati açıyoruz
derince bir mavinin derinliğinden


kimiz biz


hangi satır arası yazıyor bizi ustam
hangi silinmiş öykünün defterinde özneyiz



zamansız kahramanlarıyız belki
serseri mayın misali
kara kaplı bir göç hikayesinin


sonsuz bir tümsekten yuvarlanıyoruz şimdi
ölüm ahenginde


sessiziz
kaidesine tünemiş taştan adam gibi
göz yaşlarımızı arıyoruz gaip rüzgarlarda


var gibiyiz
bir tutam yokluğun içinde
göğsümüzde bir çizik


ıslak kirpiklerimizi sayıyoruz
tutup ateşe...