Bir Yalnızlığın Soğuk Elleri

/bir kız çocuğu, asık suratlı ve mahzun
hayatın yükü üzerine basmış
kendinden hafif bir baskül
ama yükü boyundan büyük
yalnızlık; ağır
bir yalnızlık ki çirkef
tek eli hep soğuk bir yalnızlık tutacak
ki;yalnızlık mahzun bir ölüm/



büyülü kelimelerin darağıcında şimdi güller
efsununu tozlara bırakmış
eskimiş
siyaha çalmış defterlerde
kendini asan bir şairin
son dileğinde
saklı k/adın...

sıralı halkalardan geçmiş bir ilmek dokusu
kendi ellerimle
kendi öngörümle k/ördüğüm!

bu örgünün ilmeği
ben değilim
sen de değilsin
en ucundaki boynum da değil üstelik!
yalnızlık!
boğazımdaki düğüm...




ben değilim ölen
sen değilsin öldürdüğüm
görebiliyor musun?
o soğuk yalnızlığı!

ben görüyorum!
o bir kız çocuğu!
yavrum!...