Bir Zambağın Türküsü

Gurbetteki bir kuş 

Seslendiriyor fırtınasını bu uçurumdan 

Soluk almadan 

Arkası kırık bir vazodan 

Sarmaşıkları dökülüyor 

Dahası sormadan 

Dikenleri baharın 

Gülün renginden eksiliyor tepelere 

Ve kaleminden damlıyor 

Sonsuzluğa gebe hikayeler 

Sonrası yolun taşlarından 

Yürüye yürüye 

Çiçekleri suluyor elleri küçük yağmurlar 

Bakakalıyor sezgisi 

Ezgisinden tanıyor 

Bir zambağın türküsü 

Ki rüzgarı resim yapıyor 

Boyasından 

Kağıtlara akıyor alfabesi 

Öyle ki 

Parmaklarından sarkıyor her bir hecesi.. 

27.05.25