Bırak / İzinsiz Sevmeler
Bırak...
El yerine konulmuş sevdaların,
Başrolünde kal sen.
Sarmasın hiçbir gece seni.
Zira derdini, kimseden dilenmedin!
Ondan ki sevemediğin olmadı senin.
Düşlerin, bir uzanım ve ufak olsada;
Çürüktür aslında bütün sevinçlerin.
-Her deniz dalgasıyla döverya sahilini-
İşte bu senin eziyetin,
Alıp veremediğin iç sesin.
Bırak...
Kabullenmek mecburi değilde ne?
Bir sıfır iken sevmelerin....
---0---
Gecenin siyahı yeter,
Karanlığa gölge olma.
Üstüne, üstünü örtmeye gerek yok
Gizleme üzüntünü,
Özlendiğini mi sanıyorsun?
Ayinesi iştir kişinin,
Bu fazlasıyla yeter.
Kurtarmaya çalışmana gerek yok
Meşguliyeti bir başka
Başı dertde mi sanıyorsun?
---0---
Zamanın İzleri örtülür bi şekil.
(Makyajsız hiç kimse çekilmiyor
Buruşuruz değil mi?)
Ama acılar kolayca saklanmıyor!
Öğrenilmiş tebessüm yüzde bi maske,
Tebessüm ettikçe yine yürek yıpranıyor!
---0---
İzinsiz sevdim kabul
Derinlerin girdabına ihtiyacım vardı
Yok gibi yoktum zaten
Kendimin kalbini parçalamak gibi bi derdim vardı
Üzülmedim bu sebepten zaten
Şimdi Bırak beni
Umut olmazsa bu şiiri yazamazdım ki
Aşk kalemim adı.
Tcpassenger
Ümit ile yeis arasındaki o ince çizginin adıydı şiir. Ve siz bu dengeyi çok güzel kurmuşsunuz şiirde İsmail bey. Bütün çıplaklığıyla duygular mısralara serilmişti ve finalde bir kabulleniş bekliyordu onları. Çokça tebrik ediyorum.