Bir Gün Elbet Yeniden Tanımlayacağız "İnsan"ı

bedeli çoktan ödenmiş ihanetlerin kıyısında durur zaman

bağrında yeşil yanan, kor bir ateştir bu orman

son şair öldüğünde iki arşın uzamıştı menzili gözlerinizin

şiirlerin adına, toplu katliamlar mezarlığı dendi sonradan

dibi görmüş ömürlerin vakitsiz cumhuriyetlerinde

yarınları, çocuklardan alıp muhacirlere satmışlardı

ezbere bildik bu yüzden yoksunluğun adını

ki orada bile utancınızın sansürü vardı

yurtsuz olanın coğrafyasında açmaz çiçekler

kuruyan gözyaşı yağmur olup yağar mı

özgürlük bir sevdadır, gün ile birlikte ağarır

yüreğimde akşam olmasaydı

bir gün elbet

yeniden tanımlayacağız "insan"ı