Bitmeyen Özlem

Bilemezsin gülüm,
Seni ne çok seviyorum!
Ne kadar seviyorsam,
O kadar da çok özlüyorum!
Sevgi ve özlem,
Birbirini tamamlayan iki sözcük.
Sevgisiz özlem,
Özlemsiz bir sevgi olmaz.

Bir hançer gibi dokunuyor,
Özlemin benliğime.
Ruhumu, gönlümü, kalbimi etkiliyor.
Ruhum, gönlüm dayandı varsayalım,
Kalbim senin âşkınla atıyor.
Kalp nasıl dayansın?
Sensizliğin verdiği,
Özleme!...

Hey âşk!
Hey özlem duy artık beni,
Gör beni ne haldeyim?
Kalbim dayanmıyor,
Kalbim kabarıyor,
Sığmıyor göğüs kafesime,
Çatlamak üzere,
Ama bilmiyorum,
Ne zaman?

Kendimi atıyorum caddelere,
Sokaklara, parklara,
Bu sensizliği, özlemi yenmek için.
Caddelerle, yollarla,
Çiçeklerle konuşuyorum.
Esen rüzgara âşkımı haykırıyorum.
Bir iki yaprak düşüyor ağaçlardan,
Çiçekler beni duyarak,
Renk değiştiriyor...

Ama çaresizim!
Gördüğüm,herkes, herşey,
Bana sensizliği, özlemi,
Fazlasıyla yaşatıyor!
Sessizce,
Tekrar eve dönüyor,
Yalnızlığıma çekiliyor,
Hayalini seyrederek,
Müzik dinliyorum,
Dinlediğim parçalar,
Beni daha çok etkiliyor.
Derin derin düşünüyorum,
Gözlerim yaşarıyor,
Damlalar iniyor ellerime,
Avuçlarıma,
Yerlere!....