Bizim Vuslatımız Yok

Bizim vuslatımız yok,
Biliyorsun değil mi sevgili?
Sevmeler duracak,
Kalbimizin bir köşesinde,
Sevişmeler kalacak,
Ateş kızılı yarım kalan düşlerde,
Bir şiir akşamı olurken,
Ben öleceğim belki de,
Adımı yaşatacaksın sen,
Çocuğunun kulağına söylenen isimle,

Bizim vuslatımız yok,
Anlıyorsun değil mi sevgili?
Evren duracak önümüzde,
Dağlar sıra sıra dizilecek.
Kim bilir unutulacağım belki,
Belki de aşkımız efsaneleşecek,
Ne zaman dara düşsem,
O güzel gözlerin bana gülecek,
O an yanacak denizler,
Bu can seninle ölümsüzleşecek.

Bizim vuslatımız yok,
Hissediyorsun değil mi?
Nice bağrı yanık sevdalı,
Bizim için kavuşacak birbirine,
Mecnun kaybetmeyecek Leyla?yı,
Peşinde düşmeyecek çöllere,
Ferhat delmeyecek dağları,
Sevdayı yaşayacaklar acı yerine,
Biz yaşarken ayrılığı,
Aşkın acısı pay edilecek ikimize,

Bizim vuslatımız yok.
Duyuyorsun değil mi?
Hangi şehir saklarsa seni,
Hangi kucak sararsa sarsın.
Yokluğunda ayaz vurunca geceleri,
İçimi ben seninle ısıtacağım.
Hüzün işgal edince gözlerimi,
Efkârımı şiirlerle dağıtacağım.
Zamansız verirken son nefesimi,
Andım olsun, ben seni yaşayacağım.