Boşlukta Hiç Olmak
Yörüngene girdiğimden beri,
Dönüp duruyorum,yaralı.
Göğsümdeki sızıyı ekiyorum uzaya,
Yeni yıldızlar doğuyor.
Öylesine çoğaldım ki şaşıyorum.
Artık,
Ben de kendimi tanıyamıyorum.
Kör etti gözlerimi ışığın.
Ses duvarını aştı avazım.
Göktaşı gibi kaydı mevsimler,
Ne kışım kaldı,ne yazım.
Sonsuz bir boşluktayım.
Kaç yüzyıl geçti çekimine kapılalı?
Yoksa alıştım mı
Tutunduğum kanatlarına?
Bir çırpsan,
Sonsuza dek düşeceğim boşluğa.
En iyisi,
Çıkmakmış yörüngenden.
Bütün bildiklerini unutmakmış
Ve
Yeniden bir dünya kurmakmış.
Hep olmayı düşlerken,
Hiç olmak da varmış.
sokaklarımda sizler sus iken
lal boşluklara yayıldı gürültüm..
evet yığıldım toprak sürmeli ölüme..
selavat getir imamefendi..
partiye geç kalmadan!
hocam sayfan her daim şiirin imamesi gibi..
pay almak ayrıcalık...
kutluyorum
... anladım ki yanlışlarda hep olmanın toplamı doğruda hiç olmaktır, çok olduğunu sanırken azalıp yok olmaktır... ...
yeni bir dünya kurmak..🙂
hep olmayı başaramasak bile asla bir hiç değiliz.. bana demiştiniz ya çaresiz-çare(sizsiniz) hiç lik bir çaresizliktir.. her konuda sevgide,hayatta,beraberlikte..
şiir bütün olarak çok güzel ama ben durumum itibariyle burada takıldım kaldım..şiirinizin bana düşündürdükleri adına size teşekkür ediyorum..
gönülden tebrikler👍👍👍
Çok başarılı bir kurgu ve çok keyif verici dizeler. Ama ben yaşamın her safhasını birlikte yaşamanızı dileyerek kutlamak istiyorum. Nice paylaşımlara...
Kör etti gözlerimi ışığın. Ses duvarını aştı avazım. Göktaşı gibi kaydı mevsimler, Ne kışım kaldı,ne yazım. Sonsuz bir boşluktayım. .............................. Hep olmayı düşlerken, Hiç olmak da varmış.
😙👍Çok hoş bir şiirdi, kutluyorum Hocam!
Saygılarımla...