Boyacı Çocuk

O'nun ismi yok
Gözleriyle hasbihaldedir yalnızlık
Minnet etmez kimseye
Ola ki demesinler yazık
Nasılsa aynı kefarettedir
Tek selam ve iki kelamdan ötesi
Umutla başlar,hazinle biter
Bellidir endamının çizgisi
Pinekler dokunuşunda kış mevsimi
Alışılagelmiş mırıltısıyla hayat
Baş köşeye yazar ismini
Siz çalıma devam ederken
İşlek adımlar peşindedir kendisi
Elinde derme çatma sandık
Sanırsın bir törene hazırlık
Uzatır önünüze terlikleri
-Lütfen abim,ablam gitmeyin geri
Ne hasret tanır,ne yar düşünür
Hayaline yatılı açlık üşüşür
Bazen dudağına tebessüm yanaşır
Yanaşır da yüz çevirip kaçar
Gün çekerken elini eteğini
Sayar yokluğunun hasılatını
Annesine sımcıcak sevgiden ekmek
Kızkardeşine naylon kaplı bebek
Düğümlenir düşünceleri ilmek ilmek
Noktayı koyar kederine:
-Ah! Şimdi babam da sağ olacak