Bunu Sen Okuma Anne

Yine akşam oluyor anne,
Geceye bir kaç adım kalıyor.
Sigaramın dumanı baca dumanıyla haşır neşir,
Ne kadar da şanslı,eşini sonsuzlukta buluyor.

Islak sokaklara haykırıyorum derdimi.
Yok,nafile bugün pek bi anlayışsız.

Bugün bir sözümü daha tutamadım.
Uğraştım ama yapamadım anne,
Bugün de adam olamadım.
Benden yeni bir söz daha isteme ne olur.
Tutamadığım sözlerin zindanından kurtulamadım.
Şu beklenti zırhı yok mu/fırlattım attım.
Yalan paçavralarına kuşandım.
Sonuç gene başarısızlık,gene hüsran.

Gece yaklaştıkça can çekişmelerim hızlanıyor.
Sonra yine bir yerlerde ölüyorum.
Ey dostlar niye ağlamıyorsunuz,
Ya sen sevgili tutsana yasımı,
Sen de mi anne,sen de mi görmüyorsun öldüğümü...
Sabah oluyor,şerefsiz bir dalgayla kıyıya vuruyorum,
Bilmediğim bir kumsalda can buluyorum.
Yok ben ölmeyi bile beceremiyorum.
Sonuç gene sabah gene ızdırap.

Haşim değilim bıraksana melal peşimi.
Gündüzüme dokunma hayat,
Her gece seriyorsun ya çarşafa leşimi.
Neyin arsızlığı neyin hırsı bu.

Duymadın mı anne?Bir yerde biri daha öldü.
Birinin daha başı eğildi.
Birileri güneşi hapsediyor,
Güneşe hasret çiçekler de ölüyor.
Karabasanlar can buluyor...
Kuşatılıyorum bu döngüde yok oluyorum.

Savaş oyunu oynanıyor anne.
Çocuklar misketin bomba olduğunu öğreniyor.
Çocuklar babalarının ölümsüz kahraman olmadığını görüyor,
Babalar ölüyor.
Birileri yetim kalıyor,
Birileri kendini tanrıdan üstün sanıyor.
Söyle onlara anne öyle olmadıklarını.

Herkes herşey terketme arayışında.
Renkler bir bir gidiyor,
Aşk,dostluk firarda,
Sevinç,hüzün,nefret çoktan toparlanmış.
Sen sakın gitme anne.
Dizine yatır uyut/koru yine anne.