Büyük Adımlar (2)

Eşim Zeliha'ya,

Çok gururlu duygusal bir insandı
Babasının ölümü onu derinden etkilemiş
Güçsüz ve yorgun bırakmıştı
Kendine hiç mi hiç bakmazdı
Saçını taramaz, giyinişine özen göstermezdi
Bazen ütüsüz elbiseler giyer
Bazen taranmamış kabarık dağınık saçları
Tel tel yüzüne akardı
Canı sıkkın olduğu zamanlarda
Boğaza iner, denizi seyrederdi
Yine canı sıkkın, yine yüreği yaralıydı
Bu seferki yara sevda yarası idi
Kızın adı Zeliha idi
İstanbulluydu, Üsküdar'dan
Sınıf arkadaşıydı, üniversiteden
Bembeyaz bir teni, ela gözleri
Her tebessümde kendini hissettiren gamzesi
Ufak, sivri bir burnu vardı
Güzel mi güzeldi Zeliha

O, utangaçtı
Kızın yüzüne dahi bakamıyordu
Yüzüne bakamasa da
Kızın varlığını hissetmek yetiyordu ona
Şiirler yazıyor
Hayaller kuruyordu
Ajandasından yırttığı küçük bir kağıda
Şunları yazdı

?Bir türlü cesaretimi toplayıp sana olan sevgimi söyleyemedim ama yazıyla da olsa sana olan sevgimi söylesem bilmem sen ne düşünürsün? ?

Bu notu koydu Zeliha'nın defterine
Cevabını bile alamadı
Üşenmedi
Yakını uzak eyledi
İki yıl boyunca mektup yazdı sınıf arkadaşına
Ne kız onunla konuştu
Ne o, kızın yüzüne bakabildi
Sadece hayal etti
Mezun olacağı gün konuşmak
Ve yüzüne bakmak istedi
Cevaplarını aldı bir bir
Mektuplarını çöp kovasına atmıştı
Ciddiye alıp da okumamıştı bile
Üzüldü,umutlarını eskitti yüreğinde
Ama yine de seni sevdiğimi bil
Bu bana yeter diyebildi sadece

Yükünü alıp ilk görev yeri Bolu'nun yolunu tutmuştu
Bolu'da öğrettiklerinden çok öğrendiklerine şahit oluyor
Sımsıkı sarılıyordu öğrencilerine, okuluna
Okul ona baba oluyordu
Okul ona Zeliha oluyordu
Okul ona kaybettiği güçleri geri veriyordu
Saçını tarıyor, giyinişine özen gösteriyordu

Hasta bir öğrencisinin vesilesi ile geldiği hastanede
Zeliha'yı tekrar gördü
Aradan iki yıl geçmişti
Evlenmiş, boşanmıştı
...Ve hasta idi
Tesadüflere inanmazdı
Şaşkındı
Eli ayağına dolaştı
Nerden başlayacağını bilemedi
Karşısına çıkamadı
Ona yine mektup yazdı
Güçlü olduğu zaman sıkıntılarını aşabileceğinden bahsetti
Hasta yatağında güç olmak istedi Zeliha'ya
Bolu'da kazandığı güçleri verdi ona
Bu güç ile atlattı hastalığı Zeliha
Başarılı bir beyin ameliyatı geçirdi
Ameliyat çıkışı yanındaydı
Kendisine ve sevgisine ihtiyacı olduğunu
Hâlâ kendisini sevdiğini anlatmaya çalıştı
İçinde ona yazdığı şiirler ve mektuplar olan
Adını Zeliha koyduğu defterini verdi ona
Her tebessümde kendini hissettiren gamzesini özlemişti
Zeliha tebessüm etti, o güldü