Çalar Sessizliğe Gözlerimin Rengi
Yine yağacak gibiydi yağmur...
Yine ıslanacaktı kalbimin en tenha köşesi...
Ve bir gülüşün bana bahşettiği ölümü
Yapraklar, limanlar, sokaklar...
Bir kızıl akşam öncesi
Çalacaktı benden habersiz
Gökyüzünde inceden yaklaşıyor birbirine
Asiliğini unutmuş grimsi bulutlar
Ağırdan çekiliyorken köşesine mavilik
Yorgun bir yağmur damlası
Düşüyor yanaklarımın en karanlık anısına....
Ve usuldan çalar sessizliğe gözlerimin rengi
Uykusundan uyanırken sonbahar rüzgarı...
Oysa duvarlar dinlerdi beni eskiden
Sararmış bir koltuğa sitem ederken
Kahve kokusu alır götürürdü tüm yalnızlığımı
Şimdilerde ise derin bir boşluktayım...
Çığlığımın yankıları gibi
Tereddüt ediyor bana dönen bakışlar
Oysa kaldırımlar bu kadar sessiz değildi
Lambalar uyuturken eski günlerimi...
Eh usta alıp götürdünüz. Tebrik ederim