Cam Ve Ben

hep aynı şarkıyı es geçtim,
o yoldan yürümedim bir daha,
bir daha gitmedim, gittiğimiz yerlere
unutmayı düşünmedim seni, unutmadım da
isteyerek ve bilerek.

nasıl aradım seni, ama nasıl aradım
bilemezsin bunu; hiç bulmamak üzere,
öyle kaybedilmiştin, öyle gitmiştin
dönüp bir "merhaba" bile bırakmadan geriye,
öyle, ölmeye bırakmıştın her şeyi
bir daha hiç yaşamamak,
yaşatılmamak üzere.

peki. buldun mu?
o bahsettiğin mutluluğu.
tuttun mu? istediğin o sıcak eli.
gözlerine baktıklarında tutuluyor mu nutukları,
titriyorlar mı onlar da benim gibi?
sende es geçiyor musun o müziği
yoksa hiçbir şey olmamış gibi eşlik mi ediyorsun?
unuttun mu beni? unuttun mu?
kiminle?

oysa sen, Rabb'in benim için bestelediği bir şarkıydın
sana eş'lik etmek istemiştim bir ömür boyu,
hepsi bu.

artık
çatlamış bir cam gibi duruyorum, penceresinde hayatın
dokunsalar parçalanacağım, dokunmasalar
kırık kalacağım.. ve her şeye rağmen,
hiçbir şey olmamış gibi yapacağım.
sensiz de yapacağım.

sonra "nasılsın" falanlar
"iyiyim" yalanlar...
ve günü kurtarma telaşı.