Can Babam

Daha öğrenecek ne çok şey varmış.
Aklıma geldikçe,
çarmıha geresim geliyor düşüncelerimi.
Geri dönüşsüz çocukluğumda vara yoka savrukça harcadığım,
kıymetini bilemediğim gözyaşlarımı.
İtirazlarına direnen,
kendince mantıklı bitmez tükenmez isteklerimi.
Karşılığında süngüsü düşmüş bir silah gibi,
bakarız oğlum teslimiyetinde sevecen gözlerin.
Bir tebessümümü görmek uğruna yoktan var ettiklerin.
Benimse nasıllarını,nedenlerini,
sorgulama ihtiyacını bile duymadığım günlerim.
Yaşam mı acınası,acımasız,
........................yoksa içinde biz mi kararsız!
Hani;
Zaman içimi yakmayacaktı hiç babam.

Üniversite yıllarım;
İlk gurbetliğim,
adam oldum ya işte,tutuveren erkekliğim.
Hatırlar mısın?
Annemin gözünde yaşlar,
sense başını çevirmiştin boşluğa gidişimi anlatmak için.
İlk kez o gün anlamıştım yüreğinin ağladığını..
Belli etmesen de ayrılığın nasıl da içini dağladığını.
O gün hissettim,
bir vedanın can yakan izini,
.....................annemin omuzlarını acıtırcasına sıkan ellerinde.
Ve;
O gün gülüşlerimin arkasından,
yumruk gibi tıkandı boğazıma gurbetin çığlığı.
Yığıverdi bir anda yüreğime dağ gibi yalnızlığı.
Hani;
Vedalar böylesine canımı yakmayacaktı hiç babam.

Oğullarım;
Onlar seni bana anlatan canlarım.
Yaşam kaynağım,
......................sevinçlerim,
....................................heyecanlarım.
Şimdilerde,
saklasam da gözlerimi,
..........................yaşlar sözümü dinlemiyor,saklanmıyor ki baba.
Sen nasıl yapıyordun?
Acılarına hiç dayanılmıyor ki baba..
Ben böyle değildim ayrılıklarda diyar diyar gezerken.
Böyle değildim gurbet türkülerini dinlerken.
Şimdi vedalarda onlar gülüp ben ağlarken,
..........................................canımdan can koparken.
Seni öğrendim,
................seni tanıdım,
..........................seni yaşadım baba.
Hani;
Türküler içimi hiç yakmayacaktı baba..
Zaman mı acınası,acımasız,
.................yoksa içinde bir ben mi kararsız!
Bilemiyorum.
Ama,
şimdi ben de ağlıyorum,
............................ağlıyorum can babam...