Canın Sağ Olsun

Göğsümün ortasına bıraktığın yangınla

senli anıları koyuyorum ısıtıp ısıtıp gözümün önüne

nerede eksiksen orada bitiyorum...

Yorgunuyum hiç gidilmemiş yolların

siyaha boyuyorum yıkıntılardan arda ne kalmışsa

hüznünü taşıyorum en sevdiği ölenlerin

biraz sonrası hep soğuk

gözleri bulanık sokak lambalarının...

Yakıyorum gözlerine yazılan tüm mektupları

yenik düşüyorum kapı ardındaki hatıralara

dile gelmiyor acılarım

ömrüme düşüyor kirpiğimden akan her damla

canın sağ olsun kadınım.

Üfleyince geçmiyor bazı şeyler

sadece soğuktan titremiyor ellerim

kursağıma dizilen acılarını seviyorum...

Yetmiyor nefesim gecenin karasına

kimsesizler mezarlığı içimden sesleniyorum

ruhum deniz manzaralı çöp yığını

parmaklarım anavatanı bütün eksik satırların...

Yeyi yazsam, neye yazsam yoksun

sökülüyor gülüşünden örülü duvarlar bir bir

kavuşmaya can atıyor iki yakam

avazım çıktığı kadar küsüyorum öptüğüm alnına

takvimlerden koparıyorum gülüp ölmüşlüğünü

boğuluyorum kelimelerden de uzak derinlerde

tuzu sensin yaralarımın

canın sağ olsun kadınım.

İçimde yankılanıyor sızım sızım bakışın

bir elin parmaklarını geçmiyor tebessümüm

boşluğundan düşüyorum anlatamadığım her bir duygunun...

Dili geçmiş zamana bağışlıyorum olmayışını

hep aynı yerden kırılıyorum

ciğerime batıyor hükümsüz kalan tüm sözcükler

ciğerimden yakıyor tamamlanamayışım

iflah olmaz bir şarkıdan dağılıyorum...

Göğe meftun bir yüzüm

kahve içmeden de hatırı kalıyor susuşun

hevesim inancıma yenik düşüyor

bu kaçıncı yanılgım oysa

bu kaçındı yangın soluduğum

canım saydım lugatıma dolanan herkesi

bir sana, bir seni, bir senin

sanığıyım intihara meyilli harflerle yaşamanın

canın sağ olsun kadınım.

İsinde, dumanında boğuluyorum alfabenin

ben bu şehirde en çok senden soruluyorum

ucu bucağı yok hissizliğimin

ve camı çerçevesi kırık yokluğunun...

Yürümek değil bu

aynı hikayede kesişiyor acıdan yollarımız

ölmekten sayılmıyor sigarayı sigarayla yakışım

kırılmışlığım toprak tutmuyor kadınım.

Hiçbir boya kapatamıyor yalnızlığımın rengini

susuzluktan ölüyorum denizin ortasında

uyku tutmuyor yaralarım

failidir gözlerim boşluğa dalıp dalıp çıkmışlığımın

izi kalıyor limana sığınan ağıtlarımın

canın sağ olsun kadınım.

Aşktan sayılsın içten içe sende batışım

bilmem kaçıncı kez yüzüne dokunuyor gökyüzüm

kitaplarca yazılıyorum ömrünün sayfalarına

sönmüyor gönül gecene yıldızlığım...

Fay hattı kırılmayan bir kalpten öyküleniyorum sana

çıkmazlara yürüyorum kendi içimde

bu şehir hep telaşından ıslanıyor biliyorum

sesin düşüyor uçurumuma

dalgalara çarpıyor ‘’başın sağolsun, yaşıyorsun’ların’’.

Acıyor hep ‘’şuramda’’ diyerek gösteremediğim yanım

ben unutulmuşluğumu kefenleyip kapına bıraktım

adın yazıyordu her yara bandında kadınım

oysa ben sana hep cennete koşar gibi baktım

acısıydın acıtılmışlığımın

canın sağ olsun kadınım..!