Cenneti Çekeriz

Ne çok anlatır gözlerin
Yazılmamış şiirleri
Kalemi kıran cesaretim, mevsimsizliğime düşerken Eylül
Avuçlarıma biriken ılıcak sular kadar derin

Tutsak bir öykünün miadıyım gibi
Sıfır noktasında zamanın
Hicaz akşamlar sesleniyorum
Çökertirken geceyi omuzlarıma

Zifir muhabbetsizliğin lal düşüyüm
İçimde portesiz notalar
Hangi sese basacak parmaklarım bilmiyorum

Ve
Biliyorum bütün şarkılar senin
Geceden yazılan, gece gözlerin kadar serin

De ki
İnadına süslenecek ay dibine o çilingir sofrası
Bir köşede düş
Bir köşede dudakların akacak bana dair, alnından kurşunlarken yoksunluğu

Ölüm bile hoş gelecek adama
Belki belki de dökerken son yudumu saki
Zemzem niyetine çekip kadehi

Gözlerimizi şahadet edeceğiz
Dudaklarımız vedalaşırken yanık bir ezgi gibi, yakarak geçmişi
Dumanı tütecek şehrin belki kızıl bir yangın sonunda suya küsen alev misali

Yanarız da eyvallah
Üfleyip yağmur bulutuna
Közümüzü savururken poyraza

Gideriz de
Sırtımıza yüklediğimiz sen
Genzimize saklandığımız ben

Metruk bir bağ evinde
Siyah üzüm tanelerini biriktirip, tespih misali
Dizeriz geçmişi kırıp,mavi kınnaplara

Cenneti çekeriz
Elhamdülillah...