Cennetin Işığı

bazen gelmediğin için kızar öfkelenirdim
geldiğinde ise saatlerce kapının önünde bekletirdim
açsam mı açmasam mı diye düşünürken
kapım çalındığında
benden evvel minik eller kapıyı açar
heyecanla
kollarına sıçrar
ve kalbimdeki heyecan
gözlerindeki ışıkla sessizleşirdi

hayatın kuralına aykırıydı belki aşkımız
İstanbul sokaklarıydı dinlediğimiz tek şarkımız
payıma düşen kadarına yetinmek
kadere bulanan s/is
ve her şey zorlaştıkça
yollar sarp ve dikenle kaplandıkça
sana yoğunlaşıyordu yüreğimdeki his

bazen gözlerinin içinde bir hapiste
bazen yüreğinin çimenlerinde
özgür bir papatya oldum
gün geldi özlemekten yoruldum
gün geldi karnım burnumda
insanların kapısından kovuldum
aşk üç kelimelik hece
ben o ulvi duyguyu
ruhumla doyurdum
bu yüzden pes etmedim sevgilim
pes etmedim sevmeye
sevmesini bilmeyene zor geldi belki bu sevgim
anlamadılar bunca kargaşayı
oysa aşk bir problem bile olsa
çözmek gerek
çözmeden olmaz ölmek......

bu aşk matematiğinde
en büyük pay,en çok acı çekenindir
bu yüzden hak ettim sevgilim ben seni
ödülü ise iki güzel çiçek
koklamak istedim bu çiçekleri seninle
yürümek istedim aştığım sarplı yolları
pekiştirdim yüreğinle
el ele...


geliş günün bana daha çok yeniydi
gidişinde çok yeni
eskimemişti daha hiç bir şey anlıyor musun sevgilim
aklıma hiç gelmezdi bu bilmeceli b/ölüm
daha orta sayfalardayken romanın
ne çabuk sayfanın sonuna çevrildik

içiyorsun diye çok kızdığım
sigaranın dumanını külünü kokusunu özledim
henüz yıkamaya kıyamadığım
gömleğinin kokusunu nefesime sindirdim
sana seslendim
ama ses vermedin sesime
söyle sevgilim
çok mu kırmıştım seni
yokluğunla daha çok anlıyorum şimdi kıymetini


bu şehir ağır geliyor şimdi yüreğime
beraber yürüdüğümüz sokaklar
barlar
banklar
parklar
köprüler ,çeşmeler
yaptığın eserler
okullar, evler
acı hatıralarla dolu her yer...

şimdi ömrümün geri kalanını
ebediyete kadar sensiz geçirsem de
sen toprağın altında
ben üstünde
bana bıraktığın en değerli miras çocuklarınla yaşayacağım
belki zamanım uzun olacak yaşlanacağım
belki hiç bir şey için vakit kalmayacak
bir gün yanına uzanacağım
aklımı yerinden alan gidişin
her şeyi alt üst etse de


duvara senin kadar intizamlı çivi çakamasak da
karışık hesapları güçlü hafızan gibi çözemesek de
mimari yanın
becerikli yanın gibi olmasak ta
bizim tesellimiz
senin cennette olduğuna inanmamız
sen cennetin ışığı
sen gözlerimin aşığı
yuvamızın direği,yavrularımın meleği
yaşama kaynağımız

hani ölmeden bir kaç gün önce
nefes alman için delmişlerdi ya boğazını
hani uyutulurken bile
itmiştin ya ellerinle
yaşamak için ne kadar çok direnmiştin
hırsla sarıldığın hayatta
ölüm de hırsla sarıldı boynuna
işte sevgilim
diğer faniler gibi
sen de yenildin bu hayatın
çirkef oyununa....