Çerağ

önce yorgun düşler göçer dünyadan

pencereden kar getiren yol türküleri

çalılar

dikenler içinde kaybolan

çiçekli günlerin sıcak ahengi

baba nasihati

kulaklarda uğuldayan

gönlümüzün laf ebesi kırılmış yıllar

meğer hep içime attığım gülüş

yüzümü dağlayan Acem süsüymüş

aklımın tellerine konan kuşlar da kaçar

cebime sığmayan zamanın

çok üşümüş elleri

savaşıp kazanan kazanıp yenilen aşk

ölüler sevişmez ki sevgili

kendi külünü söndüren ateş

geçti kendinden daha dün

amber ve dal

gül yazmalıdır annemin duası

dağılmış tesbih tanesinde

sarı keder

sokakları yoklayan sis

yutuyor insanları sessiz

kırk yerini delen kadife uykular

sinmiyor

böldüğüm ekmek içtiğim su

tutamam aldığım nefes

bir gidimlik uzakta yokluğu

tutamam

en sonunda dilimin ucundan

katran karası bir intizar geçer.

https://www.youtube.com/watch?v=eiwph4WEBYM