Çerağ Hezimetleri

Bu çiğ savaşın ortasında, çerağ hezimetlerinden taşıyor aşkım.
Bu sessiz gecenin yorgun hasretinde, duvarlar yıkılıyor yüreğime.
Ben seni, sensiz kalmak için sevmedim.
Her yolculuğun başı ile sonu belli olsun diye, adresi geceye sordurmak mı bu yokluğunun nedeni?
Saçlarım özler, bakışlarım özler, gülüşüm özler.
Özler seni, hemşehri hasretim.
Çayıma şeker diye seni, yokluğuna mutluluk diye anılarını katar.
Ben sana hep müsaitim.
Zamanın birinde, bir gönül sevdiğine adresini sorarmış.
Dinlemezmiş yolun uzalığını, kısalığını.
Boynunda ipler, bekleyişinde umutlar asılıymış.
Her yanı soyutmuş; somut sevmeler vadisinde severmiş, tazecikten, inceciğe.
Şimdi görmüyorsa gözleri bir başkasını;
uğruna yazdığı şiirlerinin hatırına...
Bu vedalar, ezilen gururumun yolun sonuna imza atıp, geriye bir tek kendisiyle kalması anlamını taşıyor.
Sevilirken bu kadar çok özletme, bir daha.
Bak işte...
Suskun şiirlerin gece dili çözüldü.
Her hataya bir kurban masalı feda etti bu aşk.