Çetrefilli Saatler

Buzdan katedrallerde seni dilemek
buz heykeli fotoğrafından
ve sonra ısınmaya çalışmak
umuda yakılan mum alevinde.
Saatlerin o seni geçmeyen saniyelerine
uyuklayan uzuvlarımla
sarılıp gecenin dinlecesini
bir daha doğrayıp meze yapardım
şafakta gün aydınlatmaya gelen güneşin
bilgisi dahiline.

Zihnimde çok kullanmadan
korezyona uğrayan yüzün.
Kimi zaman medet umduğum olurdu
kimi zaman karabasan ciddiyetinde
ve solumu kaldırıp
baktığım o saat, ç e t r e f i l l e n i r d i
seni geçmeyince yazgım.

Gökyüzümü yırtarak bakıyordun çocuksu yüzünle
avcundaki bir kaşık suda oynaşan yunuslarımla
elini terslesen dökülecektim.

Karşı kıyılarında birleştiğimiz
masanın örtüsü dalgalı denizdi aramızda.
bir gemi -adı Seviyorum olan- kalkmıyordu
israr etsem kalkıp gidecektin o yakadan
yine menzilsiz bir boşluğa bakacaktım
bu yüzlenip sus attım dilimin çapasından.
biliyordu peçeteler, onlar da saklanmıştı
o masanın el yordamı uzaklığına.


Herkes seni görüyordu bakınca
ben sende sürrealist bir açmaz
Dokunsam sanki büyüsü bozulacak
bir resimdin elimde korkaklanmış sevda
dokunamadım seni sevmeye.
Bir gündüzün gözleri önünde
başımda ağrılarla geziyordu gece.

Uzunca özlemler göl olmuş hasretime
dolamıyordum şarkılardan başka bardağın içine.
Uyanık saatler kumumu tersyüz ediyordu,
ve notaları akıyordu şarkıların
bir sevmeden diğerine hazin öyküleri ile.

18ocak10