Çığlık

Bir bahar sabahı
Güneş yeni aşıyordu yüksek dağları

Ben daha küçüktüm
Yeni öğreniyordum hayatı

Annem erken kalkar
Hazırlardı sabah kahvaltıyı

Babam işe gitmek için
Gün ışımadan çıkardı sabahları

Bense her sabah
Akşam olsada babam gelse derdim

Büyüyordum anlıyordum herşeyi
Hayat güzel oldugu kadar
Bir okadarda zordu öğrenmiştim

Yine bir sabah erken kalktım
Babam yine gitmişti erkenden işe

Annem koyulmuştu ev işlerine
Yorgundu sönüktü gözleri

Bir ara telefon çaldı
Annem soluk bir sesle evet dedi

Annem oracıkta kala kalmıştı
Konuşmuyordu bıçak açmıyordu ağzını

Anne ne oldu dedim
Öyle bir çığlık attı,ki

Benim ufacık kulaklarım çınladı
Sanki kalbime bır bıçak saplandı

Annem bana sarıldı
Çığlıklar içinde baban öldü dedi

İnanmadım inanmak istemiyordum
Ama annemin çığlıkları dinmedi

Yıllar geçsede bu acı olayın üzerinden
Annemin çığlıklar aklımdan hiç çıkmadı