Çirkin Yalnızlık

Kahrınla savrulduk gurbet rüzgârı,

Ayrılık ufkunda söndü sevdâ yâri.

Yürekte susmayan bir firar ağrısı,

Kıyamet gününde biter mi san ki?

Bir biz olamadık, yazgı bölündü,

Kaderin kalemi yolumu silindi.

Hasret tufanında gönlüm süründü,

Bir nefeslik vuslat gelmedi belki.

Nisyanda kaybolduk, düşe sığmadık,

Mavi bir umudu bile duymadık.

Çocukça hayalleri hiç kurmadık,

Bir tebessüm gibi çalındı ah ki…

Issız kıyılarda kışa gömüldük,

Gidişin dilinde söze büründük.

Soğuk cehennemde ateş arandık,

Çirkin yalnızlığa kaldık hep belki.

Turgay Kurtuluş