Cismin Sen Hali

Geçmiş zaman;
Cismin sen hali,
Satırlarımın yok mecali...

Yalnızlığı emzirdiğim yüreğimle,
Sana bozuldu yılların sessizliği...

Çareydin
çaresizdim..

Hiçbir aydınlık bu kadar zamansız değildi sanki...

Vakit geceyi zorlu-yordu,
gece demini almadan...
Ölüyordum giderek çoğul nesnelerle.
Zamanın zulmünde zamansızdım...

Şimdiki zaman;
Aşkın düş hali...
Yalnızlık kallavi..

Acıyı şahlayıp yürğimi dağladım,
yokluğun hangi varlığa bedel bilmiyorum..
düşlerim sızladıkça anlam kazanıyor gerçeklerim,
artık tekdüze hayatın en değersiz parçasıyım...

gelecek zaman,
devriğim,
anlamı bozuk bir cümleyim...

belki birgün aklıma gelir de sensizlik,
paramparça olur bedenim,
zihnimden tozlu dumanlı çıkarırım seni,
yüreğimi bağlayıpsana sürgün olurum zamana...
vazgeçişimin bedelini yokolmakla öderim o an,
bir de dönerim gökyüzüne şöyle bir bağırırım,
?'seni seviyorum''diye

Kimse duymaz,
Hangi hayalin ertesisin kimse bilmez,
Sen zaten hiç duymadın,
Hiç bilmedin...

Geniş zaman;
Anlamını kavradım ünlemin,
Noktasız bir cümleyim...

Sen her gece bana sarıldığını sanıp,
İnce bir pişmanlığa sarıldın.
Ben yoktum,
Ben hiç olmadım...
Ben hiç olmayacağım.
Sen yoktun
Sen hiç olmadın,
Sen dünya döndükçe,
İçimde dalgalanacaksın...

Peki biz?
Biz var mıydık sevgilim?


Seni anlamsız bir elvedaya sığdıramam
Gerçi bu şiire de sığmadın ya,
neyse...
Son mürekkep döküldü satırlarıma vesselam,
Ben seni hala bitiremedim ya,
neyse...