Çizgiler ve Düşler

...

ve ardından

yüzümün düzensiz çizgilerine sürdüm

ellerimin nasırlı yorgunluğunu

bir dem

toprak kokusu sardı

göz kenarlarımdan düşerken

olan biteni

güneş çoğu tepeden baktı ya zamanıma

bu onlardan bir an değildi

tenimde biteviye kuruyan yoksunluğu

damla damla izledim gökyüzünde

o vakit meltem hiç de naif değildi

tenimin içimden söktüklerine

bir aralık gözlerimi kapadım

yoktu dünya

...

ah benim yaşlı sakız ağaçlarım

ne vakit bitecek

gölgenizde

usulsüz sayılan

kendimden geçişlerim

hani bağlamışız ya

gönlün ırmaklarını belki dehlizlerine

olur ki son bir kez dokunamazsak aşka

ve uzar da damarlarınız değerse sularımıza

dallarınıza yuva yapan kuşlara söyleyin

söyleyin de tohumlarınızdan getirsinler başucumuza