Çocuklar Peydahladık Sensizlikten
.
Aynı hava yastığına baş koyduk
Ben gözlerimi kaybettim
Sen kulaklarını...
Alt üst olmuştu dünyamız
Ben kör/eldim bakışlarına
Sen s/ağır kaldın şarkılarıma
Yinede diretiyordum sevgiye
Eski günlerimizi düşleyip
Hatim ediyordum anıları
Derneklere gidelim dediğinde
Çok kızmıştım sana...
Ben senin kulakların olurdum
Sense benim gözlerim
Ne gerek vardı başkasına
Öpücüğünü hissettim yanağımda
Yanağını yanağıma yasladığında
Birde gözyaşı...
... Elveda!
İzin vermeyecektim gitmene
Tutmak istedim ellerini ama
- Göremiyordum!
Avazın çıktığınca haykırdım sana
'Gitme' dedim 'Gitmeee!' ama
-Duyamıyordun!
...
Çokça zaman geçti üstünden
Uzunca süre gelemedim üstesinden
Ya asırlar gibiydi geçen süre
Ya da bitmek bilmeyen bir gece
Gündüzü geceyi göremediğimden
Şimdi yazılar yolluyorum dergilere
Ama okuyup da dönersin diye değil
Sadece bilmeni istediğimden;
Anılarımdaki seninle çok mutluyuz
Çocuklar bile peydahladık sensizlikten
yüreğine, kalemine sağlık hakan bey
kutlarım
👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Şiirin sonu yine farklı kendince ve çok hoş Tebrikler Hakan Bey
Yine de üçü geçmesin aslında en iyisi iki,
Anne belli baba belli hayalde olsa olsun bakalım..
Dilerim gerçek çocuklarınız olur temeli sevgi olan..
Kutlarım Hakan..
yüreğine kalemine sağlık canım abim
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Gayr-ı meşru bir cenin (embriyo) düşmüş sakızdan sessizliğe Başlık çok iyi
''Sen s/ağır kaldın şarkılarıma'' şiiri çok yükseltmiş
''Öpücüğünü hissettim yanağımda Yanağını yanağıma yasladığında''
Akışda ki ivme sırıtmamış...
Finalde düğümlenmiş...