Çoğullanmak

tekil iken çoğullandık gece gece
nasıl oldu bilmem,
sevişmeye başladık biraz içince

dokunmak gibi değil seninki,
nasıl desem,
sanki cüretkar bir şarkının
ücra köşelere
en müstehcen değişi

ya da ak bir pamuk tarlasından
geçmek gibi mi desem Mersin'de
ve ya bir serin suyun ürpertisi midir
Manavgat Şelalesi'nde

kendine doğru çeviririken
bir mücevher kadar değersiz ve
ekmek tutan bir
işçi eli kadar değerli
onca şeyi,
bir seremoniyi tamamlarcasına,
fırlatıp attın ne varsa hafızamda,
sobanın en harlı tarafına

nazlı nazlı yanarken kağıtlarım ve
miyadı dolmuş kalemlerim
bir senin oluyordum,
bir kendimden geçiren gecenin

bir şakaklarım yanıyordu
mısraları aşka boğulmuş tümcenden
bir yanaklarım sönüyordu,
ateşlediğin duygulardı sönmeyi tetikleyen

işte ay,işte en gümüşünden parlıyor,
işte kiraz ağaçları ellerimin,
işte ağzından en kırmızı suları akıyor

ne yaptın bana ayışığı sonatım?
ellerim nerede?
güvensiz,ağdalı sözlerim
peki gizlediğim gözlerim nerede?
nasıl çözdün gözüme bağladığım
körebe bandını
ve ne ara çıkartıp attın
bahçede ki kuyuya?
nasıl çırılçıplak kaldım karşında
tastamam giyiniktim oysa

nasıl oldu anlamadım,ne ara göğsüm
kapandı göğsüne
ne ara battı tırnağım bir gül dikeni gibi
ak sırtındaki yol yol nehire
ne ara sıktı parmağım parmağını
ve ne ara soluklandı dudağım
böylesine pervasız -zamansız bir sevişe?

ben miydim tutam tutam avuçlayan
verdiğin kutlu cemreleri
ve ben miydim o
ısıran iştahla gümüş tabakta sunduğun meyveleri

bak gör işte,benim eyledim
geçit vermediğin tüm yollarını
ve her yol ağzına
birer zabıta diktim ki yollarına
sokmasın başkalarını