Cücelerin Ağzı

benim için sıradan
içi içine sığmayan bir konuşma var dışarıda
çakıldı mı sesi geliyor küçük damlaların
duygusuzca çekiliyor perdedeki kırışık
arabalar geçerken sökecek şafak
sinirli bir namus bekçisi cebimdeki mendil
koşmayı uyuyarak öğrenmiş bir çocuk gibi
azıcık ve çok
biraz kendimde değilim
sarı kanatlarını gersin isterse şimdi
pencereler kapansın adım adım
tüm kokuların baş kaldıran ihtillaline karşı
bütün delirmiş çığlıklar seninki
ütopyalardan bulduk başımızı okşayan çizgili zürafa ağaçlarını
onun için bağışlarsam hayatımı bir yeşile
sadece bir rüzgar fısıltısı yeter
bütün kırlangıçların kaynaması ondan
yuvarlanan rüyaları seninle dinlemek istiyorum desem
abartmış olmam
istemiyordum ama
maalesef papatyalı aşklara döndü şiir
ne söylemek istiyordum
neler oldu
ellerim kıpkızıl bir akşam oldu
onun için seviyorum karnımdaki cücenin dirilişini
hatırlatıyor ve büyüyorlar
umursamıyorum içimdeki baharın söylenişini
evren adsız oyuncakları ile geldi bize
değiştirdik ne varsa kalbimize karşılık
bir sınır çizgisiydi umutsuzluk
bizden çalıp götürdüklerine
oyunlar oynamak gibi alııştık
alt alta üst üste korunaklıydı sorunsalların en dibi
bir bahar akşamının hiç çıkmazında
sonsuzluğa kavuşur gibi
attım cücelerin ağzına kendimi.