Çünkü Ben A...z.'yım

Çünkü bu gece şehirler uyanıkken
Ve dardayken yaraların
Kınsız bıçakların ağzısın sen!

Tozlu bir rafta kaldığından beri aşk diye soluyan nefesin
Cismi tuzla buz olan bir zamanın katındasın
Serçeler ölüyor günahkâr ellerimde
Rüyalardan arta kalan kabuslar
Bölünürken gözkapaklarının terinde
Kirpiğin düşüyor bu şehrin sessizliğine

Bir masalda çalınıyor bütün şiirlerin
Eyvah!
Yolunu neler kesiyor
Efsaneler bitirdiğin
Yitirdiğin...
Sırdaşın bildiğin neyin varsa
Neyin kalmışsa
Dünden kalan
Hepsi koca bir yalan oluyor susuzluğunda!

Çünkü bu gece sabah olmuyor
Çünkü bu gece yokluğunun her gecesi gibi
Zehir zemberek!

Sözlerin yataklarını unuttuğundan beri
Kuruyan ırmakların adısın
Fark etmiyor geçmişinde diline asılan hiçbir sözcük
Hiçbir şiir yaşanacak kadar uzun sürmüyor
Hiçbir düş senin öğrettiğin gibi dokunmuyor tenimin yanıklarına!

Ismarlama aşklara yazılan şiirleri
Çoktan düşürdüm dilimden.
Çünkü bu gece ölümden korkmadım
Korkmadım üşümekten...

(çünkü gece karanlıktı ve hayal/et gözlerimi karanlıkta sarardı!)