Dalya

a benim gözlerimde doğduğum şehir

nasıl da göl kaplı evlerin

kayıp bir heder sonrası altı dakikaya  koş ta gel

ağlaşalım mı yıldız aksında

omuzlarınızda alüvyonlar

bir veda sonunda yıkıntılar arasında

ömrümün çeyrek asrını verdiğim evim ve boyumca kederlerim, sevinçlerim

al götür hadi, aya yakın haritalarda sil beni

o sazlığın tam ortasında maziyle karart gözlüklerimi güneş çarpmasın

çarpmasın o tenimin makus kederini

çocukluğumu fikrime getiren dama taşından fallarım

efkarımı körükler güneşin batışından kaleler

yolculuk var çocukluğumun miadına

- eyvallah

hoşça kal sakalım taneleri

zeytinin damızlık vaktinde

dalya !

dalya göğsüme ektiğim kıl daneleri

izin verirse göğsüme yılışan illet

sana geleceğim güneşten boynumu çevirmeden

dalya diyeceğim ömür var olunca yüz gün daha...