Dantel Yaka

sayende hüzünlü bakışlarımı silip attım aynalardan
sen sokağın başından göründüğün zaman
bir nazar boncuğu kondururum dantel yakana
masmavi gözlerimle camın kenarından

gülüşünle kelebekler havalanır yüreğimin kozasından
yürüyüşünde bir endam-ı sultan
yüzünde nur peydahlanır meleklerden kalma
düşünüyorum da,
çok mu ayıplanır sana bir şiir yazsam

hani sen merdivenleri çıkmaya başladığında
-ardından bakmak ayıp ama-
yahu gözümü alamıyorum ki saçlarının dalgalarından
saçların dedim de,
şu şiir için bir mısra döktürsem saçlarından
-gerisi gelir nasılsa-
her güzelliğine tatlı bir kelam
gözümün çapkınlığına da,
laf ebeliğiyle bir kılıf uydursam

çok mu laf olur mahallede
bir gece vakti sana şiir okusam