Değmedik

Bir selamına bile değmedik
Değmedik bir tebessümüne menzil olmaya
Bir nazar atsan göz ucunla
Başını bir eğsen selam kastıyla
Dünyalar benim olurdu
Ben olurdum belki en mesudu divanelerin

Nice değmezleri barındırırken gönül limanında
Cürümlerinin bile affetmediği nicelerini
Affedip saklarken tahammül kanatlarınla
Silmezken adlarını
Kimliklerinden şahsiyetlerini silenlerin
Silindim gönül sayfandan bir çırpıda

Bir ben uğradım hışmına
Bir ben çarpıldım gazabına
Söyle ben mi yedim yasak meyveyi de
Kovuldum gönül ireminden
Ben mi döktüm de ilk kanı
Sürüldüm ülkenden
Ben mi yaktım içindeki Roma'yı da
Yaktın beni bir tek kelamınla cayır cayır
Olmadı ey dost
Olmadı en dost
Olmadı
Binlerce kez hayır

Ne oldu da tükendi sıra bana gelince tahammülün?
Merhamet fışkıran bakışların nerede?
Yükledin nefretin en zehirli oklarını da
Ha bire savuruyorsun gözüme, gönlüme
Öldüm diyorum öldüm kahrımdan
Anlasana be hey! Anla artık!
Suretin de senin olsun
Cemalin de!
Nedir Allah aşkına bu kahır?
Ben kelamına vurulmuşken
Vurma beni kelamınla
Sözün kurşundan ağır

Değmedik merhametine
Af çıkarken en azılı katillere bile