Delhiz
karanlılarda yalnızım ,
çaresiz bir koşturmacanın peşinde 
sürüklenip  tükeniyorum.
hiçliğe kavuşmak neden ,
delice sağa sola gidip durmak neden 
yalnız olmakmı amaç 
bu koşturmacada 
yoksa birşeyleri kanıtlamakmı
ah bir bilsem 
ruhum daralıyor 
delhiz gibi bu tünellerde 
bir ışık umudum 
oda öyle uzaktaki
her ona doğru koşuşturmamda 
bir adım daha uzaklaşıyor 
umudum 
çaresizliğim, tükenmişliğim mi 
beni bundan mahrum eden 
bu delhize beni hapseden .
hoşgeldin diyeyim şaire öncelikle.. koşturman hep devam etsin, unutma kaybeden vazgeçendir.. akıcı güzel şiirine tebriklerim..