Deniz Toprak Kokar

Deniz toprak kokar.
Kayalara vurur inadına.
Kumlarda izini bırakır.
En çok da aşıklara.

Aşkını yazma sakın kumlara.
Deniz çalar gider sonra.
Biriktirir aşkları,
tuzmavisinde, iyot kokusunda.
Bir gün, başka bir gün sen unuttuğunda,
aşkının kokusunu, rengini hatırlatır deniz, şaşırırsın.
Artık şaşırmayı unuttuğun işbu hayatta.

sağanak olur yağar
aşkının tortusuna yakamoz.
İyot kokar yine her yer.
Eskimemiş,eskitemediğin bir şarkı fısıldar kendini kulaklarına.

Unuttuğun ışıltının anısını saklar, damlalar.
Sağanak ağlar gözlerin,
En içine, içine....
Anlamazsın!!

Üşür de, ısınamazsın.
Bir bulutun düşüne-düşüşüne gizlenmek istersin usulca.
Bulutsuzdur, sızıdır gök/yüzün
Soluk ....
Sonra al al olur ellerin...
Yine anlayamazsın...

Bir martı şarkınızı söyler
Çoktan başka bir gökyüzünün olmuştur o şarkı...
Gölge-nin ardına saklanmak kalır geriye.
Güneş aniden kaybolur sonra
Bir tek, akşam kalır elinde...
(Bir tek atası gelir anılarının...)
Direklerin ışığında, loş sokaklara düşen gölge,
Aldatmak ister seni ....
Oysa sen güneşi beklersin ....
Sıcak gölgende dinlendirmek için kendini...
Sıcağı özlersin/sıcağını...
Öğleyi beklersin sonra....
Tek başına...
29 nisan 2010-sinop?